تنهاترین تنها

  تو نباشی باران بند نمی‌آید پاییز کش می‌آید  و خیابان ها اضافه .. وقتی نباشی جای تو هم دلتنگ میشوم ! برای داشتنم خندیدنم روی جدول با دست های باز راه رفتنم چطور میتوانی دوام بیاوری که از دست و دلِ من برنمی‌آید ؟ چطور است که سرت به کار خودت است و من سرم به خیالِ تو ! تا کجا می‌توانی نیایی .. ؟ چند خیابان را سپرده ای که پاییز خاطره بارانش نکند ؟  انگار پاییز فقط برای ما پاییـز است .. وگرنه یک چیزی باید یقه ی رفتنت را میگرفت ... مگر نه ؟ تنهاترین تنها ...

 

چمدانم را می بندم؛

میروم به شهری 

که پاییز به آنجا قدم نگذاشته باشد.

 

میروم جایي که 

درختانش هنوز عاشقانه ای از جنس صدای گنجشکها

در گوش برگ ها زمزمه می کنند!

 

میروم جای که روز هایش به بلندی مو هایت باشد و شب هایش به کوتاهی اخم هایت !

 

میروم جایي که پاییز، سال ها با آن فاصله داشته باشد .....

تنهاترین تنها ...